GÖRENLERİN GÖZÜNDEN "KÖRLÜK"
Jose Saramago'nun Körlük kitabı yorumu.
Jose Saramago’nun *Körlük* kitabı, insanın zor zamanlarda ne kadar farklı yüzlere bürünebildiğini gösteren, derin ve sarsıcı bir eser. Acımasızlıkla merhametin aynı bedende var olabileceğini hatırlatan bu roman, benim için sadece bir hikâye değil; insan doğasına dair güçlü bir sorgulama.
Kitapta bir kadının tüm zamanlarda olduğu gibi direnişini, dayanışma için gösterdiği çabayı, insanlara umut aşılamaya çalışırken kendinden ödün verişini okuyoruz. Erkeklerin, kadınlar üzerinden uyguladığı acımasızlıklar ise iç burkuyor. Zaman zaman karamsarlığa kapılmamak elde değil.
*Körlük*, her şey yolundayken insanların bir anda görme yetilerini kaybetmeleriyle başlıyor. Ve biz, onların birdenbire tanımsız bir hayat versiyonuna geçişine tanık oluyoruz. Bu yeni düzene alışmaya, onu sürdürmeye çalışmalarını izliyoruz. Bu süreçte bir kişinin yaptığı küçük bir yanlışın nasıl bir sürü psikolojisine dönüştüğünü, bireysel hataların nasıl toplumsal yozlaşmalara evrildiğini görüyoruz.
Bu bana, günlük hayatta yaşadığımız ya da tanık olduğumuz birçok toplumsal sürüklenmeyi hatırlattı. Gözümüz açıkken fark edemediğimiz pek çok şeyi, görmeyen gözlerle okuyunca daha net görüyormuşuz gibi.
Doktorun karısı, bu direnişin simgesi gibiydi. O bana şunu düşündürdü: Hangi koşulda olursak olalım, sadece bir kişi bile kalsak, doğruya sahip çıkmaktan, iyiliği yaşamaktan vazgeçmemeliyiz. Yalnızlık, inandığımız şeylerden vazgeçmek için bir sebep olmamalı. Hiçbir zorluk, bir insanın değerlerinden kopmasının bahanesi olamaz.
Saramago’nun *Körlük* kitabı, insanı ve davranışlarını sorgulatan güçlü bir eser. Evet, karamsar bir yapısı var. Ama insanlık gerçeği bazen zaten karanlıktır ve bunu görmezden gelmek yerine yüzleşmek gerekir.
*Peki siz gerçekten görebiliyor musunuz? Kendi gözlerinizle… Toplum tarafından yönlendirilmeden, yöneltilmeden, kendi bakış açınızla hareket edebiliyor musunuz? Bu hayatta kaçırdığınız şeyler var mı? Yürüdüğünüz bu kalabalık yolculukta kendinizi hiç yalnız hissetmiyor musunuz? Kendinize kızdığınız olmuyor mu? Sustuklarınızın ve yaptıklarınızın yükünü hiç omzunuzda hissetmiyor musunuz?*
Sevgilerimle
Sümeyye Koç
---
Yorumlar
Yorum Gönder